Wahlen: Die Erneuerung der CSV hat ihre Früchte getragen

Seit den Wahlen vom 13. Juni 2004 wurde der CSV-Wahlerfolg in zahlreichen Pressekommentaren analysiert. Auszüge …

Mannschafts-Glanzleistung

Mario Hirsch im “Lëtzebuerger Land” vom 18. Juni 2004: ” … Mit einem Stimmengewinn von sechs Punkten auf 36,1% knüpft die CSV wieder an ihre Resultate an, die sie seit 1959 zwischen 39 und 36 Prozent ansiedelten. (…)

Eine beachtliche Leistung in der Tat. Was sie noch beeindruckender erscheinen lässt, ist die Tatsache, dass sie nicht das alleinige Verdienst von Juncker ist, sondern auch den blendenden Ergebnissen der als Kronprinzen gehandelten Frànz Biltgen und Luc Frieden, sowie der Nachwuchspolitiker Jean-Marie Halsdorf, Ali Kaes, Octavie Modert, Laurent Mosar, Marco Schank und Claude Wiseler einiges zu verdanken hat. Die Erneuerung der Partei hat in allen vier Bezirken Früchte getragen, die den Juncker-Effekt vorteilhaft ergänzten und verstärkten. Damit hat Juncker bewiesen, dass er nicht nur ein hinreißendes politisches Naturtalent ist, sondern auch eine Mannschaft zu Glanzleistungen anspornen kann. ..”

“Réussite d’une stratégie électorale très fine”

Marc Vandermeir, “
La Libre Belgique”, 15 juin 2004
: “Les élections européennes étaient couplées dimanche au Grand-Duché de Luxembourg, à des législatives, dont les résultats sont – presque – sans surprise. Presque, parce que le CSV (Parti Chrétien Social) du premier ministre Jean-Claude Juncker, est plus que jamais l’incontournable pilier de la politique grand-ducale. Avec 36,11 pc des voix, il revient à ses meilleurs résultats historiques de 1979 et 1984.

Chacun, au Luxembourg, s’accorde à considérer cette victoire comme la réussite d’une stratégie électorale très fine. Toute la campagne du CSV a en effet été articulée autour d’une personnalisation forte de Jean-Claude Juncker. Et pour cause, puisque l’homme peut se targuer de bons résultats économiques – même si la crise frappe le pays, la croissance y a de quoi faire pâlir d’envie tous les autres Etats de l’union -, d’un consensus social et d’une voix très écoutée au sein des institutions de cette même Union.

En outre, le CSV a su jouer de l’excellente image de son président et ministre du Travail François Biltgen, éternelle mouche du coche de gauche de ce parti centriste. Une personnalité discrète, humaine et qui, par ses positions pioche dans l’électorat socialiste …”

Identifikation mit der CSV

Pierre Lorang, “Luxemburger Wort”, 18. Juni 2004 : “Der Vater des Sieges vom 13. Juni heißt Jean-Claude Juncker, kein Zweifel, Dass es neben ihm noch viele andere Väter und Mütter, Paten und Patinnen gibt, wird oft verschwiegen. Das verdeutlicht z.B. der hohe Anteil der Listenstimmen, den die CSV auch in den Bezirken errang, wo der Name des “Chefs” nicht auf der Kandidatenliste stand. Sie kamen von Bürgern, die sich in hohem Maße mit dieser CSV identifizieren können. Einer Partei also, die den “séchere Wee” nicht als Vollkaskoversicherung missverstanden sehen will (…)

Nicht zuletzt ist die “neue” CSV auch das Produkt der Neudeklinierung ihrer Grundwerte, die da heißen Würde des Menschen, Solidarität mit den Schwachen, Bewahrung der Schöpfung. Ein Prozess der vor Jahren von der CSJ angestoßen und unter Federführung von Erna Hennicot-Schoepges und Jean-Louis Schiltz erfolgreich abgeschlossen wurde. …”

Gelungener Verjüngungsprozess

Rob Roemen, “Lëtzebuerger Journal”, 19. Juni 2004: “Die Modernisierungsaktion der CSV wurde auch im Luxemburger Wort von Pierre Lorang gewürdigt, der hervorhob, “dass die Christlich-Sozialen bei den Jungwählern dieses Mal gepunktet haben, wie nie zuvor“.

Diese Entwicklung ist im Auge zu behalten.

Zumal die CSV-Jugendorganisation – die früher verächtlich als eine Art Altherren-Club geltende CSJ – einen erheblichen Anteil an diesem Verjüngungsprozess hat. (…)”

“Oprichtegkeet a Kompetenz no baussen vermëttelt”

Yolande Kieffer, Moiesjournal, RTL-Radio, 18. Juni 2004 : “An dann zum groussen Gewënner: De Juncker an d’CSV mat hirer “Iwwermuecht”. Et wäert jo awer am Eescht keen dru gleewen, datt “Juncker on Tour” ausschlaggebend soll gewiescht sinn fir de Succès vun de Chrëschtlech-Sozialen. Dat wier nu wierklech ze vill simpel. An de Jean-Claude Juncker, egal wéi gutt a wéi beléift en ass, weit keng fënnef Sëtzer. Wann ee méi genau hikuckt – awer dat mécht d’politesch Konkourrenz net gäer – da gesäit een, datt ënnert dem Afloss vum Juncker d’CSV als Partei sech am Laf vun deene leschten zéng bis fofzéng Joer gehéiereg verännert huet, no bannen wéi och no baussen. Inhaltlech sougutt wéi imageméisseg.

D’CSV gouf entstëppst, huet sech moderniséiert – besonnesch och wat d’Fraen betrëfft – a sech opgemaach fir méi e breet Gedankegutt. Dat awer ouni ze bruskéieren, an engem Rhythmus, wou keen ausser Otem koum. A gläichzäitig gouf d’Gefill vun Oprichtegkeet a Kompetenz no baussen vermëttelt. Ob et engem gefällt oder net, Fakt ass, datt d’CSV wielbar ginn ass a Kreeser, wou virun enger Dosen Joer am Dram keen sech dat hätt kéinten virstellen. (…)

D’Resultat vun dëse Walen huet gewisen, datt et näischt bréngt, fir mam sou genannten CSV-Staat der Däiwel un d’Wand ze molen fir d’Wieler ofzeschrecken. A wann d’politisch Konkurrenz da wierklech eng CSV-Iwwermuecht fäert, da muss se sech eng afalen loossen, awer eng uerdentlech. Eng déi Kapp a Fouss huet.”